Niedosłuch czuciowo-nerwowy

Niedosłuch czuciowo-nerwowy może być uwarunkowany: genetycznie, zapaleniem nerwu ślimakowego, chorobą Meniere’a, urazem akustycznym, schorzeniem autoimmunologicznym, guzem kąta mostowo -móżdżkowego, ototoksycznością, neuropatią słuchową.

Choroba Meniere’a

Nazywana jest wodniakiem Błędnika. Charakteryzuje się zniekształconym odczuwaniem dźwięków w uchu chorym oraz nadwrażliwością na natężenie dźwięku, Szumy uszne, napadowe zawroty głowy (nudności i wymioty). W początkowym okresie choroby ubytek dotyczy niskich częstotliwości .

Guzy kąta mostowo-móżdżkowego

Najczęściej jest to nerwiak nerwu przedsionkowego. Charakterystyczny jednostronny niedosłuch czuciowo – nerwowy pozaślimakowy z szumem usznym w wysokich częstotliwościach. Zazwyczaj występują niewielkie zawroty głowy z wygasaniem pobudliwości błędnika. Ubytek lokalizacji dźwiękowej po stronie guza, patologiczne zmęczenie słuchowe.

Uraz akustyczny

Może spowodować mechaniczne uszkodzenie struktur ucha wewnętrznego. W krótkotrwałym narażeniu na hałas występuje czasowe przesunięcie progu słyszenia z odwracalnością zmian. Niedosłuch ma charakter czuciowo – nerwowy z objawem wyrównania głośności, zanika wywołana otoemisja akustyczna.

Ototoksyczność

Zjawisko ototoksyczności polega na uszkodzeniu układu słuchowego przez uboczne działanie niektórych leków. W praktyce spotyka się efekt ototoksyczny po antybiotykach aminoglikozydowych. Może występować również po: cytostatykach (cisplatyna), diuretynach pętlowych (furosemid) i salicylanach.

Neuropatia słuchowa

neuropatia jest zaburzeniem przetwarzania słuchowego na skutek nieprawidłowego kodowania informacji akustycznych oraz desynchronizacji pobudzeń komórek zwoju spiralnego i charakteryzuje się niepostaciowością obrazu klinicznego. Może mieć charakter przejściowy i często ustępuje spontanicznie, przy czym próg słuchowy pozostaje w normie.